Roj:
AAP
PO
2058/2021
-
ECLI:ES:APPO:2021:2058A
Id
Cendoj:
36038370022021200640
Órgano:
Audiencia
Provincial
Sede:
Pontevedra
Sección:
2
Fecha:
21/10/2021
Nº
de
Recurso:
854/2021
Nº
de
Resolución:
672/2021
Procedimiento:
Recurso
de
apelación.
Auto
Ponente:
JOSE
JUAN
RAMON
BARREIRO
PRADO
Tipo
de
Resolución:
Auto
AUD.PROVINCIAL
SECCION
N.
2
PONTEVEDRA
AUTO:
00672/2021
-
R
OSALIA
DE
CASTRO
NÚM.
5
Teléfono:
986.80.51.19
Correo
electrónico:
[email protected]
Equipo/usuario:
MM
Modelo:
662000
N.I.G.:
36026
41
2
2021
0000432
ROLO:
RT
APELACION
AUTOS
0000854
/2021
I
Xulgado
procedencia:
XDO.1A.INST.E
INSTRUCIÓN
N.2
de
MARÍN
Procedemento
de
orixe:
JUICIO
SOBRE
DELITOS
LEVES
0000281
/2021
Delito:
COACCIONES
Parte
apelante:
Carmen
Procurador:
PEDRO
ANTONIO
LOPEZ
LOPEZ
Abogado/a:
FELICIANO
NOGUEIRA
VIDAL
Parte
apelada:
MINISTERIO
FISCAL
AUTO
Nº
672
MAXISTRADO/AS
Ilmo.
Sr.
don
José
Juan
Ramón
Barreiro
Prado,
presidente
Ilma.
Sra.
dona
Rosa
del
Carmen
Collazo
Lugo
Ilma
Sra.
dona
Rosario
Cimadevila
Cea
Pontevedra
a
21
de
outubro
de
2021
FEITOS
Primeiro.-
Na
causa
arriba
mencionada
o
Xulgado
de
1ª
Instancia
e
Instrución
núm.
2
de
Marín
ditou
un
auto
con
data
do
5
de
xullo
de
2021,
no
cal
acordou
o
sobresemento
provisional
e
o
arquivo
das
actuacións.
Segundo.-
Contra
o
dito
auto
o
procurador
Pedro
Antonio
López
López,
na
representación
de
Carmen
,
formulou
un
recurso
de
reforma
o
cal
foi
desestimado
por
medio
dun
auto
con
data
do
16
de
setembro
de
2021,
e,
admitido
a
trámite
o
recurso
de
apelación
subsidiariamente
formulado,
remitíronse
as
actuacións
a
este
Tribunal
para
a
súa
resolución.
Expón
o
parecer
da
Sala
o
maxistrado
relator
don
José
Juan
Barreiro
Prado.
FUNDAMENTOS
DE
DEREITO
Primeiro.-
Por
un
auto
do
5
de
xullo
de
2021,
a
xuíza
do
Xulgado
de
Instrución
número
2
de
Marín
acordou
incoar
un
xuízo
por
delito
leve
e
o
seu
sobresemento
provisional,
por
mor
da
denuncia
presentada
por
Carmen
contra
Jacobo
.
E,
mediante
un
auto
do
16
de
setembro
de
2021,
a
mesma
xuíza
rexeitou
o
recurso
de
reforma
que
a
amentada
denunciante
presentou
contra
a
súa
primeira
resolución
e,
simultaneamente,
admitiu
a
trámite
perante
esta
alzada
o
subsidiario
recurso
de
apelación.
A
que
acollamos
este
recurso
oponse
o
fiscal.
Segundo.-
En
múltiples
resolucións
anteriores
xa
temos
reflectido
que
a
decisión
de
arquivar
unhas
dilixencias
previas
non
lesiona
o
dereito
á
tutela
xudicial
efectiva,
pois
o
dereito
ao
exercicio
da
acción
penal
non
supón
un
dereito
incondicional
á
apertura
e
instrución
do
proceso
penal,
senón
que
é
perfectamente
compatible
cun
pronunciamento
motivado
do
órgano
xudicial
na
fase
instrutora
que
inadmita
a
trámite
a
denuncia
ou
querela
ou
que
poña
termo
anticipadamente
ás
dilixencias
por
entender
que
os
feitos
narrados
non
constitúen
un
ilícito
penal
(
SSTC
21/2005,
do
1
de
febreiro;
94/2001,
do
2
de
abril;
191/1992,
do
16
de
novembro;
203/1989,
do
4
de
decembro;
e
191/1989,
do
16
de
novembro).
Como
dun
xeito
ben
nidio
razoa
a
STC
do
5
de
xuño
de
2006,
non
existe
un
dereito
a
obter
unha
condena
penal,
senón
que
o
que
existe
é
un
ius
ut
procedatur
como
manifestación
específica
do
dereito
á
xurisdición
incluíble
no
artigo
24
da
Constitución
española.
A
vítima
dun
delito
ten
dereito
a
poñer
en
marcha
o
proceso,
que
debe
ser
instruído
coas
regras
do
proceso
xusto,
e
a
obter
nel
unha
resposta
razoable
e
fundada
en
dereito
(
ATS,
Penal,
Sección
1ª,
do
4
de
decembro
de
2014
-ROJ:
ATS
10469/2014-).
Se,
a
teor
do
contido
da
denuncia
ou
querela,
o
xuíz
chega
á
conclusión
de
que
os
feitos
non
son
constitutivos
de
infracción
penal,
pode
vetar
dun
xeito
razoado
e
razoable
a
apertura
do
proceso
penal,
e
mesmo
está
obrigado
a
facelo.
O
exercicio
da
acción
penal
de
ningún
modo
supón
un
dereito
incondicional
á
apertura
de
dilixencias.
E
se,
como
neste
caso,
presentada
unha
denuncia,
se
acorda
o
seu
sobresemento
e
arquivo
ou
o
xuíz
da
instancia
considera
que
os
feitos
en
que
se
basea
non
se
identifican
coa
súa
correspondente
transcendencia
penal
e,
xa
que
logo,
acorda
a
non
admisión
a
trámite
da
devandita
denuncia,
cúmprese
de
sobra
a
tutela
xudicial
efectiva,
aínda
que
en
nidia
discordancia
con
quen
coa
súa
iniciativa
deu
orixe
á
incoación
daquelas
actuacións.
Cousa
ben
distinta
é
que,
como
resulta
lóxico
e
comprensible,
a
apelante
discrepe
radicalmente
desa
avaliación.
O
denunciado
no
seu
día
pola
agora
apelante
consistía,
en
esencia,
no
seguinte:
que
rexentaba
a
cafetería
Real,
situada
na
rúa
de
DIRECCION000
,
núm.
NUM000
,
de
Bueu,
e
que,
por
mor
da
Covid-19,
lle
solicitara
ao
dono
do
local,
Jacobo
,
a
rebaixa
da
renda
mensual
do
alugueiro;
que,
dende
entón,
se
produciran
diversas
desavinzas
entre
eles
ata
o
punto
de
que
este
último
se
presentaba
no
establecemento
dun
xeito
violento,
berrando,
ameazando
con
mudar
a
pechadura
do
almacén
e
retirar
os
efectos
do
seu
interior,
etc.;
que
mesmo
o
fillo
do
devandito
denunciado
-
Rodolfo
-
chamara
o
seu
irmán
-
Romulo
-
e
o
ameazara
por
teléfono
con
presentarse
na
cafetería
e
arruinarlle
así
a
clientela,
e
ren
máis.
Polo
tanto,
como
razoou
a
xuíza
e
informou
o
fiscal,
á
marxe
do
presunto
xeito
improcedente
de
comportarse
o
pai
e
o
fillo
denunciados,
as
devanditas
desavinzas
relativas
ao
pagamento
e
importe
da
renda
mensual
do
alugueiro
deben
dirimilas
nunha
xurisdición
ben
distinta
a
esta
sempre
restritiva
penal,
en
concreto,
na
civil
correspondente.
Velaí
que,
contrariamente
ao
que
se
alegaba,
non
se
quebrantase
o
artigo
24
da
Constitución
española,
no
relativo
á
pretendida
falla
de
motivación
das
resolucións
pronunciadas
na
instancia,
nin
se
infrinxise
o
artigo
779
da
Lei
de
axuizamento
criminal,
senón
que
se
deu
cabal
cumprimento
ao
disposto
no
número
1.1ª
deste
último
artigo.
Tras
seren
vistos
os
artigos
de
xeral
e
pertinente
aplicación,
A
SALA
ACORDA
Rexeitar
o
recurso
de
apelación
formulado
pola
representación
procesual
de
Carmen
contra
o
auto
do
5
de
xullo
de
2021
do
Xulgado
de
1ª
Instancia
e
Instrución
núm.
2
de
Marín,
pronunciado
no
xuízo
sobre
delitos
leves
núm.
281/2021,
e
confirmar
a
amentada
resolución
xudicial
en
todos
os
seus
termos.
Contra
esta
resolución
non
cabe
recurso
ningún.
Devólvanse
as
actuacións
ao
xulgado
de
procedencia
xunto
cun
testemuño
da
presente
resolución
para
a
súa
notificación
e
cumprimento.
Únase
un
testemuño
desta
resolución
aos
autos
correspondentes
e
ao
rolo
de
Sala.
Así,
por
medio
deste
auto,
o
acordamos,
mandamos
e
asinamos.
A
difusión
do
texto
desta
resolución
a
partes
non
interesadas
no
proceso
no
que
foi
ditada
só
poderá
levar
a
cabo
previa
disociación
dos
datos
de
carácter
persoal
que
os
mesmos
contivesen
e
con
pleno
respecto
ao
dereito
á
intimidade,
aos
dereitos
das
persoas
que
requiran
un
especial
deber
de
tutelar
ou
á
garantía
do
anonimato
das
vítimas
ou
prexudicados,
cando
cumpra.
Os
datos
persoais
incluídos
nesta
resolución
non
poderán
ser
cedidos,
nin
comunicados
con
fins
contrarios
ás
leis.